değişmek

hayata girerken hayattan uzak kalmak. özleriz başıboş düşünmeyi. belki de eski bir alışkanlık olarak oturup üzülmeyi.
kusura bakma ama ben böyle düşünüyorum, dediğimizde bilmiyorduk eskiden bunun : "fikrimi değiştirmeye niyetim yok. kusura bakarsan da .ikime kadar" demek olduğunu. zira o zamanlar fikrimiz sadece biz olduğumuzda da bir şey ifade ediyordu. ama yeni durumlarla karşılaşıyoruz. büyüyoruz. çünkü artık sık sık, karşımızdaki kusura baktığı zaman, öyle yahut böyle düşünmek bir boka yaramayabiliyor.
yeni durumlarla karşılaşmak. hep büyük mevzularda sözkonusudur böyle şeyler sanırdım. ama her insanın hayatında oluyormuş aslında. ya da olsa gerek. bildiğin hiçbir şey, yol, yöntem, yaklaşım hiçbir işe yaramıyor. bir anda tüm tecrübelerin boşa çıkıyor. anlamsızlaşıyor. yeniden öğrenmek? o bir zorunluluk. ve hep sancılı.
ona da alışılır. neye?